ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ
ΤΙΣ ΠΕΡΙΒΟΗΤΕΣ... "ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΑΞΙΕΣ"
ΠΟΥ ΤΟΣΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΩΡΑ...
ΤΙΣ ΠΕΡΙΒΟΗΤΕΣ... "ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΑΞΙΕΣ"
ΠΟΥ ΤΟΣΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΤΙΣ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΤΩΡΑ...
(Σαν σημερα ξεκινησε...)
...
1200 αεροσκάφη ( αμερικανικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά, δανέζικα κλπ) βομβάρδιζαν για 3 μήνες μία μικρή ευρωπαϊκή χώρα.
Στρατιωτικά δεν της έκαναν τίποτα - αλλά τσάκισαν τις υποδομές της...
Στρατιωτικά δεν της έκαναν τίποτα - αλλά τσάκισαν τις υποδομές της...
Και να θυμισω:
Μετά το τελος του πολέμου, εκβίασαν (με την απειλή ολοσχερους καταστροφης της χώρας) ένα Σερβικο Κοινοβουλιο να παραδεχθει ενοχή για την "Σφαγή της Σρεμπρενιτσα".
Για να ομολογησουν οι ίδιοι, 15 χρονια μετα -δια στόματος πρακτορα της CIA:
Για να ομολογησουν οι ίδιοι, 15 χρονια μετα -δια στόματος πρακτορα της CIA:
"Εμείς το στήσαμε, εμεις το κάναμε, και βαλαμε τους Ολλανδους κυανοκρανους να συνεργαστουν για να μην ξεφυγει κανεις. Και η πλειοψηφια των νεκρων ήταν εγκλωβισμένοι ΣΕΡΒΟΙ και οχι "αμαχοι Βοσνιοι"..."
Κι όλα αυτα για αρπάξουν -στο ονομα της Δημοκρατίας- το Κοσσοβο με τα πλουσια κοιτάσματα ουρανιου...
Αυτές ειναι "Αξίες"...
Σερβία, 17 χρόνια μετά τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς, που έγιναν, όχι για να πέσει ο Μιλόσεβιτς, ούτε από ανθρωπιστικό ενδιαφέρον προς τους αλβανόφωνους κοσοβάρο...υς, αλλά διότι το Κόσοβο με το πλούσιο υπέδαφος σε χρυσό, μόλυβδο, νικέλιο, μαγνήσιο, κοβάλτιο και με τα μεγαλύτερα κοιτάσματα άνθρακα στην Ευρώπη, έπρεπε να παραδοθεί σε μια πιο "συνεργάσιμη" κυβέρνηση.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και κάτω από το αμφίβολο «προσωρινό» καθεστώς της περιοχής, πρώτο μέλημα της Νατοϊκής διοίκησης στο Κόσοβο ήταν η προώθηση και προστασία των ξένων (κυρίως αμερικάνικων) επενδύσεων στην περιοχή. Επίσημο νόμισμα της περιοχής κηρύχτηκε το γερμανικό μάρκο, το οποίο αντικαταστάθηκε αργότερα με το ευρώ, ενώ δόθηκαν και ειδικές εγγυήσεις για τις αμερικάνικες επενδύσεις, δημιουργώντας μάλιστα, ειδική υπηρεσία διαχείρισης, την (Kosovo Trust Agency – KTA). Σήμερα, η KTA προκηρύσσει το 30ο κύμα ιδιωτικοποιήσεων και φιλοδοξεί να πιάσει το στόχο που έχει οριστεί για την ιδιωτικοποίηση του 90% των δημόσιων επιχειρήσεων στην περιοχή. Μάλιστα, σε σχετικό φυλλάδιο, στο οποίο προωθούνται οι «μπίζνες στα Βαλκάνια», το Κόσοβο διαφημίζεται σαν μια «φιλική» προς τους επενδυτές περιοχή με απλές διαδικασίες, μικρούς φόρους και… ευέλικτο εργατικό δυναμικό.
Κι όλα αυτά σε μια από τις πιο «προικισμένες» περιοχές της Ευρώπης, όπου ζει ένας από τους φτωχότερους λαούς. Οι αντιδράσεις του κοσοβάρικου λαού στα σχέδια εκποίησης του ορυκτού πλούτου της περιοχής, που εκφράστηκαν με διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις των ορυχείων της Τρέπτσα, αντιμετωπίστηκαν με δακρυγόνα και σφαίρες από τα Νατοϊκά στρατεύματα, που υποτίθεται ότι βρίσκονται εκεί «για την ασφάλεια των κοσοβάρων».
Ένας Θλιβερός Απολογισμός
Ο απολογισμός των βομβαρδισμών, σε ανθρώπινες απώλειες και υλικές ζημιές είναι περίπου ως εξής:
1.150 μαχητικά αεροπλάνα του ΝΑΤΟ συμμετείχαν στις επιθέσεις.
Εκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι.
Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών-μελών του ήταν στη διάθεση να βοηθήσουν Νις νατοϊκές επιθέσεις κατά της Σερβίας και Μαυροβουνίου.
Εκτοξεύτηκαν περίπου 20.000 μεγάλοι πύραυλοι αέρος-εδάφους.
Σε 30 με 100 δισεκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ότι είναι περίπου το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε με τους βομβαρδισμούς.
1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 2.000 πολίτες.
Εκτοξεύτηκαν 420.600 πύραυλοι.
Η συνολική μάζα των πυραύλων που έπεσαν ήταν περίπου 22.000 τόνοι.
59 βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος 12 χωρών-μελών του ήταν στη διάθεση να βοηθήσουν Νις νατοϊκές επιθέσεις κατά της Σερβίας και Μαυροβουνίου.
Εκτοξεύτηκαν περίπου 20.000 μεγάλοι πύραυλοι αέρος-εδάφους.
Σε 30 με 100 δισεκατομμύρια δολάρια εκτιμάται ότι είναι περίπου το κόστος της υλικής ζημιάς που προκλήθηκε με τους βομβαρδισμούς.
1.002 μέλη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού σκοτώθηκαν και περίπου 2.000 πολίτες.
6.100 άνθρωποι τραυματίστηκαν.
54 μέσα μαζικής μεταφοράς καταστράφηκαν, 305 σχολές, νοσοκομεία και άλλα δημόσια κτίρια.
Καταστράφηκαν 176 μνημεία πολιτισμού κι ανάμεσά τους και 23 μεσαιωνικά μοναστήρια.
45 γέφυρες και 28 σιδηροδρομικές γέφυρες.
148 σπίτια πολιτών.
561 κατασκευές του Γιουγκοσλαβικού Στρατού καταστράφηκαν ολοσχερώς και 686 έπαθαν σοβαρές ζημίες.
Συνολικά πραγματοποιήθηκαν 2.300 επιθέσεις μαχητικών του ΝΑΤΟ.
H συμφωνία του Pαμπουγιέ
Tο γεγονός που πυροδότησε το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας το 1999 ήταν, σύμφωνα με την επικρατούσα δυτική εκδοχή της Ιστορίας, η άρνηση της σερβικής αντιπροσωπείας να υπογράψει την ειρηνευτική συμφωνία του Ραμπουγιέ. Πρόκειται, βέβαια, για μια πρόφαση που ευσταθεί όσο και η υπόθεση της άρνησης των Ιρακινών να συνεργαστούν με τους επιθεωρητές όπλων του OHE. Oπως παραδέχθηκε αργότερα ενώπιον της επιτροπής Άμυνας ο πρώην υπουργός της Βρετανίας, λόρδος Γκίλμπερτ, η μυστική προσθήκη στο έγγραφο με την ονομασία «B» της συμφωνίας, όπου γινόταν λόγος περί στρατιωτικής κατοχής ολόκληρης της Γιουγκοσλαβίας, έναν στόχο εξυπηρετούσε: την απόρριψη του ειρηνευτικού σχεδίου από τους Σέρβους. Εξίσου αποκαλυπτικό είναι και το κεφάλαιο «4» της συμφωνίας του Pαμπουγιέ, το οποίο αφορά αποκλειστικά την οικονομία του Kοσσυφοπεδίου. Tο άρθρο «1» του εν λόγω κεφαλαίου απαιτούσε την καθιέρωση της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς και το άρθρο «2» καλούσε για την ιδιωτικοποίηση όλων των κυβερνητικών περουσιακών στοιχείων. Την περίοδο εκείνη η διαλυμένη Γιουγκοσλαβία δεν ήταν μέλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή της Παγκόσμιας Τράπεζας, γεγονός που την καθιστούσε την τελευταία οικονομία στην νοτιοανατολική Ευρώπη που δεν είχε ακόμα «εποικισθεί» από το δυτικό κεφάλαιο. Τότε το 75% της βιομηχανίας της χώρας ανήκε στο κράτος ή στα εργατικά συνδικάτα. Tο 1997, μάλιστα, όταν εγκρίθηκε η «ελεγχόμενη» ιδιωτικοποίηση, η νομοθεσία καθιστούσε σαφές ότι το 60% των μετοχών έπρεπε να παραμείνει στα χέρια του εργατικού δυναμικού της εκάστοτε επιχείρησης.
Oι αρχιερείς του νεοφιλελευθερισμού δεν ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι με τις οικονομικές εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία. Στη σύνοδο του Nταβός το 1999, ο Tόνι Mπλερ επέκρινε την κυβέρνηση Mιλόσεβιτς όχι τόσο για τους χειρισμούς της στην υπόθεση του Kοσσυφοπεδίου, αλλά για την απροθυμία της να προωθήσει ένα πρόγραμμα «οικονομικής μεταρρύθμισης». Eπί της ουσίας, η τότε γιουγκοσλαβική κυβέρνηση επικρίθηκε επειδή ήταν αρνητική στο ενδεχόμενο πώλησης των κρατικών περουσιακών στοιχείων και επειδή δεν υπάκουσε στην προσταγή για παραχώρηση της διαχείρισης της οικονομίας στις πολυεθνικές εταιρείες.
Tο 1999, λοιπόν, οι νατοϊκές βόμβες έπληξαν κρατικές εταιρείες και όχι στρατιωτικούς στόχους. Για την ακρίβεια, τα αεροσκάφη του NATO κατέστρεψαν μόλις 14 άρματα μάχης, πλην όμως ισοπέδωσαν 372 βιομηχανικές εγκαταστάσεις, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους άνεργους. Oύτε μια ξένη ή ιδιωτικοποιημένη βιομηχανία δεν επλήγη.
Μετά την αποκαθήλωση του Σλόμπονταν Mιλόσεβιτς, η Δύση μπορούσε, επιτέλους, να συνεργαστεί με την κυβέρνηση των «μεταρρυθμιστών» του Βελιγραδίου. Mία από τις πρώτες κινήσεις της νέας κυβέρνησης ήταν να αναθεωρήσει το νόμο του 1997 περί ιδιωτικοποιήσεων, περιορίζοντας το ποσοστό συμμετοχής των εργαζομένων στο κεφάλαιο μιας εταιρείας στο 15%. Στη συνέχεια, η κυβέρνηση του Βελιγραδίου υπέγραψε την προσχώρηση της χώρας στην Παγκόσμια Τράπεζα, βάζοντας τέλος στα χρόνια της οικονομικής ανεξαρτησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου